
dagelijkse waanzin
Deepsky x Thalos Sacritas:
"Een Duik in het Absurdistische Alledaagse"
Centraal in dit werk staan de door Sacritas gecreëerde, ‘tumordragende’ keramische sculpturen – een rauwe en confronterende visuele metafoor voor de chaotische en absurde condities van de moderne samenleving. Deze keramische werken worden niet alleen aanschouwd, maar bespeeld, waardoor ze een unieke, donkere soundtrack tot leven brengen.
Elk stuk ademt een spanning tussen schoonheid en vervorming, tussen het organische en het kunstmatige, en roept associaties op met de destructieve impact van menselijke concepten op het natuurlijke evenwicht.
In het audiovisuele project "Dagelijkse Waanzin" nodigt Deepsky samen met beeldend kunstenaar Thalos Sacritas het publiek uit om de grens tussen kunst, geluid en filosofie te betreden.
De soundtrack die hierdoor ontstaat, sleept de toeschouwer mee in een zintuigelijke wereld van sonische duisternis en auditieve spanning. Het publiek bevindt zich letterlijk midden in dit klanklandschap, een audioervaring die de zintuigen prikkelt en vervreemding oproept, als een echo van de overweldigende complexiteit van het dagelijks leven. Dit contrast tussen beeld en geluid, tussen orde en waanzin, reflecteert de broosheid van onze alledaagse zekerheden en gewoonten.
Tegelijkertijd verwijst het project naar de complexiteit van vrijheid. De onbeperkte mogelijkheden van vrijheid worden hier gezien als een leeg blad papier, een blanco canvas waarop het individu zijn bestaan moet vormgeven. Maar die vrijheid, hoe bevrijdend ook, kan ook overweldigend zijn, een bron van angst en onzekerheid. Waar beginnen we? Hoe gaan we om met onze angsten voor mislukking? Dit spanningsveld wordt in "Dagelijkse Waanzin" prachtig verbeeld door de breekbaarheid van de keramische objecten en de grillige, onvoorspelbare geluidsgolven die ze voortbrengen.
"Dagelijkse Waanzin" is een volmaakt samengaan van beeld en geluid dat de toeschouwer uitdaagt om stil te staan bij de waanzin en absurditeit van het alledaagse leven. Het stelt vragen over identiteit, vrijheid en de eindeloze zoektocht naar betekenis binnen door de mens gemaakte sociale en mentale structuren. Het project nodigt ons uit om de leegte onder ogen te zien en onze plaats in deze absurditeit te heroverwegen – een uitnodiging om het blad van ons leven opnieuw te beschrijven, dit keer met moed, zelfinzicht en authenticiteit.
De werken van Sacritas vormen hierbij de perfecte visuele tegenhanger van de sonische landschappen van Deepsky. De uitgesproken vervormde en onregelmatige vormen van de keramiek belichamen het gevoel van vervreemding en het ongemak dat voortkomt uit de maatschappelijke paradoxen waarin we leven. Ze staan symbool voor de tumorachtige structuren van sociale constructies – routines, systemen en overtuigingen die zowel veiligheid als verstikking bieden.